Un día como un empleado del zoológico :-)

"Een dag als medewerker in de zoo"

Om 06uur gaat de wekker. Meestal ben ik al wel eerder wakker. Voornamelijk door de regen, de hond, de vogels of de sprinkhanen die behoorlijk heftige concerten geven. Als ik dan onder m’n klamboe vandaan kom, check ik eerst even of er geen kakkerlakken liggen of rondlopen, aangezien ik er al diverse in m’n kamer heb gehad. Na de check in de kamer, check ik de douche op andere beesten. Gelukkig ben ik er daar nog geen tegen gekomen. Zodra ik gerust gesteld ben, spring ik onder m’n heerlijk koude douche….dus ik ben ‘s ochtends in ieder geval wakker en fris. Nou ja, fris, zodra ik me afdroog met m’n klamme muffe handdoek, stink ik eigenlijk wel weer. Tot zover het frisse moment van de dag.

Om 0630uur heeft ‘mijn pap’ het ontbijt klaar. Ik woon bij Roy (34 jaar en of ie nou vrijgezel is of een vriendin heeft….), samen met 5 andere vrijwilligers, hoewel er morgen 3 weggaan, dus wordt het erg rustig hier. De ouders van Roy wonen hiernaast, samen met hun dochter Mery (en dus de zus van). Het ontbijt wordt door Roy klaar gemaakt en het zijn meestal Amerikaanse pannenkoeken, in honingboter gebakken toast of een met kaas gevulde tortilla. Rond 07uur tanden poetsen, tas pakken en we springen met z’n allen in de auto van Roy. Die brengt ons vervolgens naar de bushalte, want het is zo’n 20min bergopwaarts lopen naar de dichtstbijzijnde halte.

Na een busrit van een kleine 15min komen we aan bij de Zoo. We zetten onze ‘lupa’s’ (lunch pakket) in de souvenirshop en gaan naar ‘het werkgebied’. In een soort van loods staan een aantal plastic stoelen en dat is onze ‘koffie- en wifi ruimte’. Er zijn een aantal kluisjes, maar die kunnen niet op slot maar je spullen staan gelukkig wel droog. De rest van de loods is een beetje lek…. Iedere ochtend wordt ook in de loods ‘Nelson’ vrijgelaten. Dat is een neusbeer die privé werd gehouden en naar de zoo is gebracht. Hij is erg gehecht aan mensen en kan niet meer in het wild leven. Hij heeft een goed leven in de zoo in ieder geval. Iedere is gek op hem en hij mag bijna alles.

Marta (la jefa, de chef) verdeelt iedere ochtend het werk, samen met Lolly. Het nadeel is dat ze beide geen Engels spreken, dus ja…dat zorgt nog wel eens voor miscommunicatie. Gelukkig zijn er diverse vrijwilligers die redelijk Spaans spreken. Ik een beetje, dus ik kom er altijd wel, samen met wat gebaren. Maar goed, ‘lean’ zijn ze hier niet echt, dus heb inmiddels een ‘schema’ gemaakt die ik morgen eens wil doornemen. Want iedere ochtend kijkt iedereen elkaar aan van ‘wat te doen’, terwijl de meeste klussen iedere dag gedaan moeten worden, dus dat kan makkelijker naar mijn idee. Maar ook wel in m’n achterhoofd houden, dat het geen Nederland is en dat zij het op hun manier doen.

De klussen die we voornamelijk doen zijn: de hokken van de tapir/varkens/vogels/papagaaien en schildpadden verblijf schoonmaken en ook allemaal voeren; het schrobben van de paden; afbreken van een oud apenverblijf, bevoorraden van het papaya & bananen huis (en vervolgens de papaya’s en bananen sorteren) en het schoonmaken van de kruiwagens en voederbakken aan het eind van de dag. We hebben ’s ochtends een koffiepauze en rond 12uur lunch en mogen meestal rond 1530uur naar huis. Dus prima tijden en ook voor m’n lijf te doen. Want het is soms best pittig, maar het werk is redelijk verdeeld en divers, dus het is nog te doen.

Zoals ik al zei, de taken zijn niet echt lean. Bijvoorbeeld, vanochtend hebben we in de stromende regen een pad staan te schrobben met chloor……een stuk waar bijna niemand komt en ook niet echt beesten lopen, maar dat stuk moet iedere dag geschrobd worden. Ook staat het gereedschap niet echt gesorteerd, dus je bent vaak aan het zoeken naar iets. Overal ligt wel iets, maar goed, inmiddels weet ik het redelijk te vinden.

Ondanks dat het wellicht niet helemaal professioneel eraan toe gaat, respecteer ik de medewerkers en de zoo zeker. Het is een niet gesubsidieerde zoo die alleen door giften gefinancierd wordt. De medewerkers zijn harde werkers en draaien hun hand niet om voor lange dagen en of het regent of niet, zij zijn altijd druk bezig. Er zijn genoeg zaken die anders of beter kunnen, maar ze moeten het redden met de middelen die ze hebben en helaas zijn de financiële middelen niet ruim. De entree is ook maar 2000 colon (3,25eur) en doordeweeks zijn er niet erg veel bezoekers.

Ik ben blij dat ik in dit project een steentje bij kan dragen als vrijwilliger. Het is leuk om te doen en om eens iets totaal anders te doen dan bijvoorbeeld vergaderverslagen uit te werken…. Ik word heel blij van de natuur, dat ik iedere ochtend heerlijk in het groen loop (niet qua kleding voor de militairen ‘onder ons’). En ik verbaas me zelf hoe ik tussen de kakkerlakken loop, dat ik letterlijk in de stront sta, dat ik vogels op m’n hoofd laat zitten en dat ik ga plassen terwijl er een grote spin dichtbij is. Dus ja, erg bijzonder en waardevol.

De groep vrijwilligers waar ik mee zit is weer totaal anders dan in Cuba. We leven allemaal in verschillende huizen en de afstand is niet uitnodigend om bij elkaar ’s avonds een bakkie te gaan doen. Ook is het officieel zo dat je geen alcohol mag nuttigen bij je gastgezin, dus echt totaal anders dan in Cuba. Daar stond zo’n beetje iedere avond de fles rum op tafel en werd er regelmatig ‘gestapt’. Gelukkig kan ik het goed vinden met een Française, waarmee ik afgelopen weekend naar La Fortuna ben geweest. Helaas vertrekt ze morgen, maar we gaan wederom naar La Fortuna en nemen daar zondag afscheid van elkaar. Zij gaat dan verder rondtrekken en ik ga weer aan het werk.

La Fortuna is de plaats naast de vulkaan Arenal. Je kunt er van allerlei activiteiten doen, zoals zipline, hiken, raften, maar ook een bezoek brengen aan de hotsprings. Afgelopen weekend hebben we eerst een wandeling gemaakt door een stuk regenwoud met allemaal ‘hanging bridges’. Erg mooi om te zien. Daarna zijn we naar de Tabacon springs gegaan waar we ook een hotel hadden geboekt. Heeeeeel erg fijn, een normaal bed, geen beesten, een warme douche….heerlijk. En de hotsprings in de avond bezocht en in de ochtend en daarna weer met de lokale bus naar huis…..daarna was een hotspring wel weer lekker geweest. De bussen zijn voornamelijk vol en niet altijd zo comfortabel. Zeker voor Europeanen zijn de stoelen nogal krap, de mensen hier zijn nl over het algemeen kleiner. En dan komt er ook nog een verkoopman met chips en soda in de overvolle bus, zijn spullen verkopen….

Nog even terug naar m’n werkdag. Als ik ’s middags thuis kom uit m’n werk (eerst wachten op de bus die komt wanneer die komt, vervolgens even een boodschap bij de super en dan 15min naar huis lopen in de hoop dat het droog is) ben ik ook wel moe. Meestal zijn we rond 1630uur thuis en duurt het niet lang voordat het donker is. We kletsen even wat, gaan douchen, schrijven ons dagelijks verslag en kletsen nog wat meer. Meestal is rond 19uur het eten klaar dus gaan we ‘naar de buren’ waar Mery voor ons het eten klaar heeft. Dit is meestal rijst met bonen…..soms met vlees, andere keer met ei of banaan. Prima te doen maar goed, een keer boerenkool zou wel lekker zijn. Na het eten kletsen we nog wat, wassen we onze spullen af en gaan we weer terug naar onze casa. Daar nog een uurtje zitten en dan richting bed en rond 22uur het licht uit aangezien het wekkertje om 06uur weer gaat.

Inmiddels nu 6 weken hier en heb het momenteel goed naar m’n zin. Maar mis thuis toch ook wel. Hoewel ik hier ook best wel geleefd word en niet altijd aan thuis kan denken, zie ik af en toe berichten op FB voorbij komen of krijg ik berichten van vrienden waarbij ik het toch erg jammer vind dat ik niet thuis ben. Ook vervelend dat bijvoorbeeld m’n oma nu in het ziekenhuis ligt en ik niet even op bezoek kan. Maar ik ben op dit moment wel helemaal hier, als je begrijpt wat ik bedoel…. Het is niet dat ik niet aan het leven in NL denk, maar het is anders. Maar ik mis wel m’n gezellige gesprekken met m’n lieve ouders, vrienden en vriendinnen. En natuurlijk mis ik m’n skatje nog het meeste, dus ik ben aan het aftellen tot wanneer ik hem weer zie . Gisteren hebben we eindelijk voor een langere tijd kunnen video bellen dus dat was erg gezellig.

En nu….nu is het alweer 22uur….time flies…..dus ik ga afronden. Morgen ga ik weer naar La Fortuna, met 3 andere vrijwilligers. Ons pap brengt ons, dus dat is erg fijn en we hoeven alleen de ochtend te werken. Zaterdag gaan we een tour doen met een zip line en daarna relaxen in de hotsprings. Zondag gaan we met z’n 3en terug naar La Marina. Voor m’n Franse vriendin zit de tijd in La Marina erop dus helaas moet ik die dan gedag zeggen. En maandag weer aan het werk ;-)

Ik wens iedereen een goed en zonnig weekend toe. Buenas noches :-)

Ps voor degene die het gevraagd hebben: nee, we hebben geen Matthew hier, maar we hebben er een beetje last van. Ja, het is nu regenseizoen, maar dat betekent normaliter 1 a 2 uur regen per dag, maar nu vanwege Matthew hebben we zo’n beetje de hele dag regen. Of in ieder geval iedere dag 1 dagdeel. En helaas duurt het hier 3 dagen voordat je kleren droog zijn, dus….ik stink….en die bruine kleur die ik in Cuba had opgedaan….die is alweer verdwenen .